viernes, 21 de mayo de 2010

Censo e Maquiavelo

Resumo da asemblea. Segundo punto: Actualización do censo.

Despois de dar lectura ao censo, o vicepresidente explicou que este quedaba composto por douscentos cincuenta e un comuneiros e comuneiras «251», pero errou nas porcentaxes do quórum de asistencia e notase que non coñece ou non mirou os Estatutos, todo o contrario á Lei, que si parece coñecela mellor.

Tal e como afirmou, para poder celebralas asembleas en primeira convocatoria é necesario a presenza da metade do censo máis un, cento vinteseis «126». Sen embargo trabucouse ao afirmar que para celebralas en segunda convocatoria, chegaba coa presenza de setenta e oito «78», cando a realidade é que son tres menos: 251 X 30% : 100 = 75,3. Ou o que é o mesmo, setenta e seis «76».

Onde cometeu un erro moito máis grave foi ao afirmar que para puntos irrelevantes chegaba coa presenza do 25% de asistentes, iso é o que di a Lei de Montes, pero non os Estatutos, que esixen para «cualesquiera acuerdos» sempre a presenza do 30%. Neste caso prevalecen os Estatutos sobre a Lei, outra cousa seria que rebaixasen a porcentaxe por debaixo do 25%, entón prevalecería a Lei.

Convén lembrar que cando foron aprobados o 18 de xullo de 1993, ao detectar ese e outros erros, varios comuneiros solicitamos a súa revogación avalados por máis do 20% de sinaturas do censo, pero non se nos fixo caso e por outra parte, cando formei a candidatura volvín a insistir no tema. Tanto daquela como agora estiveron a ve-las vir, polo que tócalle "tragalos", gústelles ou non.

De seguido douse o estado de contas e produciuse un debate estéril pola representación da comunidade que participou na comida homenaxe ao padre López Calo, que ascendeu a cen euros. Aínda que non dixeron os nomes dos que asistiron, nin porque na última asemblea non se informou diso, cando era sabido que dende setembro-outubro se estaba fraguando.

Ao remate volve a tomala palabra o vicepresidente para explicar que quería aclarar unha cousa, di que o censo estivo exposto todo mes de xaneiro ata mediados febreiro e que no aprobaron antes por diversas circunstancias e porque ao haber falecementos, había que sacalos nomes [sic]. Pero o que menos me esperaba era esta matización:
«digo isto por se a alguén se-lle ocorre unha idea maquiavélica».
De seguido intervén o presidente para dicir que, tanto as contas coma o censo teríao que haber presentado antes e que pedía desculpas. Isto é incrible, o vicepresidente fala de ideas maquiavélicas e o presidente, recoñece o error, tómannos por parvos?

Convén aclarar a todo isto que o presidente da unha de cal e outra de area. É certo que o censo teríao que haber aprobado en xaneiro tal e como afirmei en varias entradas, pero no tema das contas errou, porque estas dánse dentro dos seis meses ao peche do exercicio económico, ou o que é o mesmo, tiña ata o 30 de xuño de prazo.

Con respecto ao censo non serei eu quen negue se estivo exposto ou non, pero das varias veces que pasei polo local, no taboleiro e na porta de entrada non estaba. Na Igrexa tampouco me coincidiu ve-lo e non podo aseguralo mesmo nos bares, xa que non adoito entrar moito. Iso si, de habelo visto haberíalle feito unha copia.

A retranca é un don especial dalgunha xente e non vexo a estes reitores, moi proclives a posúela. Repito por enésima vez, o censo segundo o Decreto da Lei de Montes, cumpre aprobalo no mes de xaneiro e hai que entregalo en Medio rural antes do primeiro de maio. Con isto quero dicir alto e claro, que aquí os únicos maquiavélicos que hai son eles, xa que por se alguén o dubidaba, esa frase ía dirixida a min, pero non caín no erro de responderlles. A palabras necias, oídos xordos.

Por certo, a foto é o interior do forno que poden ollar na entrada precedente.

No hay comentarios: