"A muller do César non só ten que ser honrada senón parecelo".
Novamente exercendo os dereitos que me asisten coma comuneiro de pleno dereito na comunidade, véxome na obriga de criticalo uso particular deste peche gandeiro por parte doutro gandeiro, a pesar de que a día de hoxe nunca se someteu nunha asemblea a súa cesión, e xamais se nos dou conta. Igual que aconteceu antes con outros gandeiros alleos á comunidade.
Nesta ocasión comentáronme varios veciños que, estes animais -presuntamente- pertencen a un vogal e nalgún intre, polo visto o presidente tamén chegou a facer uso del. É verdade que os peches constrúense para darlle utilidade, pero non é menos certo que para iso hai que cumprilas regras do xogo ou o que é o mesmo, acatar e cumprilos estatutos vixentes. Estou seguro que este gandeiro-comuneiro non actuou de "motu proprio", pero como vogal ten a obrigación de coñecela forma de proceder.
As comunidades de montes rexidas por xente "legal", xestionasen democraticamente a través das asembleas veciñais e cada comuneiro, é un voto. Ninguén, nin o comuneiro más antigo, nin o presidente ou calquera outro membro da Xunta Reitora asístelle o dereito a facer un uso privativo dun ben común. Alguén cree que se cando estiven de secretario permitise a meus curmáns meter nels ós seus animais, algúns ían a estar tan calados? Dende logo nin remotamente pola idea se me pasaría facelo.
Eses veciños comentáronme tamén que, ollaron como o coche da comunidade atravesaba Nebra cara ao peche cargado con unha alpaca de palla e amarrado a defensa, levaba un cabalo. Obviamente non tiven o privilexio de ver esa "película". O certo é, que enriba deste asador atopeime esta alpaca, curiosamente idéntica á que me describiron as testemuñas e xa sería moita casualidade que, coincidiran na súa descrición, porque como ben saben, aquí só se empacan as de forma rectangular.
O asunto do coche ten "guasa". Cando a anterior xunta reitora propuxo ao pouco de tomar posesión nunha asemblea a súa compra -tódolos anos alugabamos un para o lume-, os comuneiros votaron en contra aducíndolles que só o querían para "pasear". Cando o compramos nós, en virtude dunha subvención que deixaran xestionada, para evitar esas suspicacias comuniquei nunha asemblea e coido que consta en acta, que tódalas saídas quedarían rexistradas nun diario e que sempre estaría a dispor de todos. Así se fixo mentres exercín coma secretario. Agora non sei como xustificaran esta de ser verdade, ou aquelas outras de cando lles levaban auga aos primeiros animais que houbo no peche, hasta que con fondos comunitarios conectaron 200 metros de mangueira dende o río, para que tivesen auga fresca.
Tamén puiden comprobar como con pinos verdes, coma se non houbese eucaliptos, fixeron este cercado. Agora só falta, que algo máis centrado e no mesmo peche, fagan un alpendre e o doten dun teito... todo ilo, por suposto, pagado con fondos comunais.
Obsérvese a diferencia coa que actúan outras comunidades e gandeiros: Os comuneiros de Vincios habilitarán recintos para o gando salvaxe coa fin de evitar accidentes.
Isto nada ten que ver co exposto, pero... Que méritos ten? É amigo do presidente. E punto
Novamente exercendo os dereitos que me asisten coma comuneiro de pleno dereito na comunidade, véxome na obriga de criticalo uso particular deste peche gandeiro por parte doutro gandeiro, a pesar de que a día de hoxe nunca se someteu nunha asemblea a súa cesión, e xamais se nos dou conta. Igual que aconteceu antes con outros gandeiros alleos á comunidade.
Nesta ocasión comentáronme varios veciños que, estes animais -presuntamente- pertencen a un vogal e nalgún intre, polo visto o presidente tamén chegou a facer uso del. É verdade que os peches constrúense para darlle utilidade, pero non é menos certo que para iso hai que cumprilas regras do xogo ou o que é o mesmo, acatar e cumprilos estatutos vixentes. Estou seguro que este gandeiro-comuneiro non actuou de "motu proprio", pero como vogal ten a obrigación de coñecela forma de proceder.
As comunidades de montes rexidas por xente "legal", xestionasen democraticamente a través das asembleas veciñais e cada comuneiro, é un voto. Ninguén, nin o comuneiro más antigo, nin o presidente ou calquera outro membro da Xunta Reitora asístelle o dereito a facer un uso privativo dun ben común. Alguén cree que se cando estiven de secretario permitise a meus curmáns meter nels ós seus animais, algúns ían a estar tan calados? Dende logo nin remotamente pola idea se me pasaría facelo.
Eses veciños comentáronme tamén que, ollaron como o coche da comunidade atravesaba Nebra cara ao peche cargado con unha alpaca de palla e amarrado a defensa, levaba un cabalo. Obviamente non tiven o privilexio de ver esa "película". O certo é, que enriba deste asador atopeime esta alpaca, curiosamente idéntica á que me describiron as testemuñas e xa sería moita casualidade que, coincidiran na súa descrición, porque como ben saben, aquí só se empacan as de forma rectangular.
O asunto do coche ten "guasa". Cando a anterior xunta reitora propuxo ao pouco de tomar posesión nunha asemblea a súa compra -tódolos anos alugabamos un para o lume-, os comuneiros votaron en contra aducíndolles que só o querían para "pasear". Cando o compramos nós, en virtude dunha subvención que deixaran xestionada, para evitar esas suspicacias comuniquei nunha asemblea e coido que consta en acta, que tódalas saídas quedarían rexistradas nun diario e que sempre estaría a dispor de todos. Así se fixo mentres exercín coma secretario. Agora non sei como xustificaran esta de ser verdade, ou aquelas outras de cando lles levaban auga aos primeiros animais que houbo no peche, hasta que con fondos comunitarios conectaron 200 metros de mangueira dende o río, para que tivesen auga fresca.
Tamén puiden comprobar como con pinos verdes, coma se non houbese eucaliptos, fixeron este cercado. Agora só falta, que algo máis centrado e no mesmo peche, fagan un alpendre e o doten dun teito... todo ilo, por suposto, pagado con fondos comunais.
Obsérvese a diferencia coa que actúan outras comunidades e gandeiros: Os comuneiros de Vincios habilitarán recintos para o gando salvaxe coa fin de evitar accidentes.
El plan, desarrollado con la colaboración de la Mancomunidade de Montes do Val Miñor, contará con fondos europeos del plan Leader, según relataron ayer el presidente de la comunidad de montes de Vincios, Alberto Covelo, y su homólogo en la agrupación miñorana de sociedades mancomunadas, Xosé Alfredo Pereira. Dos ganaderos del entorno –Rocío González y Manuel Figueroa– participarán en esta experiencia novedosa que "servirá de exemplo a todas as comunidades da comarca"...Insisto, a Organización Galega de Comunidade de Montes pon a dispor das comunidades de montes asociadas, persoal cualificado para que os comuneiros e comuneiras saiban exercelos seus dereitos e os directivos, xestionar e dirixila comunidade que representan.
Isto nada ten que ver co exposto, pero... Que méritos ten? É amigo do presidente. E punto
No hay comentarios:
Publicar un comentario