A que-lles soa?

Cando rematei de ler esta valoración dos amigos de MontePituco, por un intre a miña mente retrocedeu uns anos atrás e en menor medida, á ultima asemblea ordinaria celebrada no mes de maio.
Para non estenderme moito, que xa é longa a nota e iso que é a I parte «estou seguro que a acta como agora acontece aquí, resumirase en medio folio» só engadirei unha pequena pincelada.

Entenden agora o que significa facer asembleas de ano en ano e non publicar as actas? Queren xogar coa vosa memoria e dálles resultado. Estou por asegurar que se-lle preguntan a calquera que estivese na última asemblea, que foi o que se dixo e o que se aprobou? o único que acertará a dicir a maioría é que Jesús da Portuguesa e Luís de Simón falaron moito. Cando Jesús e Luís, coma comuneiros que son, teñen dereito a preguntar sen que ninguén os interpele, nin sequera os directivos mentres están no uso da palabra, e iso, é obrigación do presidente, moderalas asembleas e contestarlle na súa quenda, e se é preciso, presentarlle os documentos nos que se baza e non mentirlles. Porque falar de artigos que non existen nos Estatutos e nin tan sequera na Lei de Monte é MENTIR... aquí e na China.

En Nebra, como seguramente en moitas comunidades, debería haber máis MontePituco e máis aprendices de Xan Montenegro, para que dunha vez por todas, teñamos Democracia Real.

A asemblea ordinaria da Comunidade de Montes de San Xulián celebrada este domingo 31 de xullo foi un cúmulo de despropósitos, de irregularidades e unha absoluta perda de tempo para os intereses dos comuneiros e comuneiras, posto que os informes que alí se expuxeron brillaron pola falta de transparencia, de rigor e só destacaron pola improvisación e a trapallada á que nos ten acostumados a xunta rectora dende hai tempo.

A calquera directivo se lle debería caer a cara de vergoña só con escoitar a primeira frase da lectura da acta da última asemblea, que se celebrou o 27 de decembro de 2009. É dicir, case 20 meses sen dar conta ante a masa social do balance de xestión, dos gastos, dos ingresos. Nada en absoluto.

No capítulo IX “Dos órganos da Comunidade”, o punto 2 do artigo 50 di: “A Asemblea Xeral Ordinaria será convocada UNHA VEZ AO ANO, e sempre dentro dos seis meses seguintes á data do peche do exercicio económico”. O punto 4 dese mesmo artigo 50 engade: “A convocatoria da Asemblea Xeral farase cun mínimo de 10 días de antelación , mediante notificación escrita a todos os Comuneros, e coa orde do día dos asuntos que se van tratar, e estará exposta durante o mesmo prazo no tablón de anuncios do Concello”.

En todo o ano 2010 non houbo ningunha asemblea ordinaria para tratar asuntos de índole funcional nin económica. A convocatoria desta asemblea non foi notificada individualmente aos membros da comunidade e as únicas formas de dar a coñecer a súa celebración foron un cartel pegado nalgúns paneis informativos dende o domingo anterior, como moi pronto, e unha megafonía que durante o domingo pola mañá percorreu fugazmente a parroquia. Nin a carta correspondente, nin un anuncio na prensa local, e a preceptiva notificación en dependencias municipais é probable que tampouco se cumprira.

Máis incumprimentos: no mesmo capítulo IX “Dos órganos de goberno”, referido a Asemblea Xeral de Comuneros, o apartado segundo do artigo 55 apunta: “Para a aprobación da xestión e do balance do exercicio económico, aproveitamentos e actos de administración en xeral, será suficiente co voto favorable da maioría dos presentes, QUE REPRESENTE AO MENOS O 50% do Censo de Comuneiros en primeira convocatoria, e o 25% en segunda”. O presidente da Comunidade de Montes de San Xulián afirmou durante a xuntanza que no censo figuran 532 persoas. No salón de actos da Casa de Montes de San Xulián, o 31 de xullo de 2011 debía haber como moito 50 persoas no público, tendo en conta ademais que acudiran veciños e veciñas pertencentes ao mesmo núcleo familiar, dos cales só unha persoa tiña voz e voto, co cal a representatividade era moito máis reducida aínda.

Pola máis que evidente ausencia de lexitimidade da asemblea, en virtude dos estatutos, só habería un camiño para amosar a disconformidade: a IMPUGNACIÓN. O artigo 70 do capítulo XIII precisa: “Os acordos da Asemblea Xeral contrarios á Lei de Montes Veciñais en Man Común, os que infrinjan as presentes ordenanzas e os non adecuados aos intereses xerais da propia Comunidade, poderán ser recurridos por calquera comuneiro ante a propia Asemblea Xeral, cuxa resolución agotará a vía administrativa, podendo recorrerse contra a mesma, ante os tribunais de xustiza. O recurso deberá ser formulado no prazo dun mes dende a fecha do acordo, se o impugnante asistiu á reunión en que se adoptou e, noutro caso, no prazo de dous meses. A interposición de dito recurso deberá axustarse á Lei de Procedemento Administrativo”.

Sobran os motivos. Non son unicamente estes defectos de forma iniciais. Porque de canto expuxo a xunta directiva na asemblea, todo é susceptible de estar baixo sospeita, agás un dato: o da celebración da última asemblea, un 27 de decembro de 2009. Todo o demais, empezando pola propia redacción da acta anterior, está salpicado de inexactitudes, vaguedades e mentiras convertidas “por decreto” en verdade. De que se deu conta na lectura da acta da asemblea daquel aciago 27 de decembro de 2009? Informouse da renuncia “por motivos personais” da secretaria anterior e nomeouse o seu sustituto no cargo (sobriño do vicepresidente). Trala lectura da acta da asemblea precedente (a saber en que data antediluviana se debeu celebrar), quedou constancia de que Xan Montenegro amosara a súa disconformidade “co xeito no que se gastou parte do diñeiro da comunidade”. A acta da asemblea de 2009 reflicte que o presidente da directiva lle preguntou o motivo, e o secretario anotou que Montenegro negouse a contestar. Mágoa que Xan non estea xa connosco para verificar ou contradicir ese dato, porque era un comuneiro que non quedaba indiferente ante as medias verdades. Entre o público, a súa irmá exercía por primeira vez como titular dende o seu pasamento, e desempeñou un papel activo na asemblea, polo que merece parabéns, coa certeza de que Xan estaría orgulloso. Quen suscribe estas liñas lembra perfectamente o trato irrespectuoso e asoballante da directiva da Comunidade hacia a persoa de Xan Montenegro cando el erguía a voz para protestar ou discrepar dalgunha afirmación, tildándoo inmerecidamente de tolo e de boicoteador, cando o boicot provén obviamente da xunta rectora no seu intento por ridiculizar e reprimir as voces contrarias ao que os directivos queren impoñer, aproveitando que a masa social é feble, e cunha tendencia moi baixa a exercer a crítica en público.

Continúa a acta da asemblea de decembro (en castelán de Castela, non sabemos por que motivo non está normalizado o uso do galego a nivel institucional no ámbito da Comunidade de Montes): “Por parte de la junta, se exponen las cuentas a la asamblea, que fueron aprobadas por mayoría, registrándose once votos en contra de su aprobación”. Esta afirmación non pode ser máis inexacta e alonxada da realidade.

O nacemento do blogue DEFENDE O MONTE PITUCO remóntase precisamente a esas datas de finais de 2009. Quen subscribe estas liñas estivo presente nesa asemblea na que, por certo, nin sequera se sometían a votación as contas da anualidade anterior, senón dunha precedente, co cal existe un baleiro económico pendente de xustificar. Outra cousa é o que reflicten as actas, susceptibles de relatar feitos e acordos que non se axustan ao acontecido. Porque cando os comuneiros “votaron” ese balance de contas, o número de mans erguidas en contra era abrumadoramente mayoritario, ao que o presidente exclamou: “Non aprobades as contas? Alá vós!”. Agora, por arte de bilibirloque, resulta que a acta reflicte que se aprobaron por maioría e con 11 votos en contra. Desgrazadamente, na asemblea deste domingo só un comuneiro amosou a súa disconformidade, por ese motivo, á aprobación da acta anterior. E ao lembrarlle ao presidente esas palabras, este replicou que foran dirixidas aos 11 que votaran en contra. Que maneira de remendar e de envolver de veracidade unha falsidade. Acaso o motivo de dilatar tanto a celebración das asembleas sexa precisamente facer mella na memoria da veciñanza, incapaz xa de saber a estas alturas se as contas se aprobaran ou non daquela?

Tamén nos quedou claro que a visión que expón a xunta directiva nas actas responde só ao que lle interesa contar e plasmar por escrito para que trascenda unha versión da historia sesgada polo seu filtro de poder. Na asemblea de 2009 un dos comuneiros reprochoulle duramente á directiva que, con todo o que gastara na reforma dos aseos na Casa de Montes, podíase pagar a renovación de toda a fontanaría nun edificio de nonseicantas vivendas. Non foi o único en protestar e amosar o seu disgusto polos investimentos que fixera a xunta rectora, en obras, en pago de servizos xurídicos e outros conceptos vagamente expostos no resume económico que se lles entrega aos comuneiros. Sen embargo, a acta desa reunión só pon que ese comuneiro “felicita a la junta por la gestión y manifiesta su desacuerdo con la inversión en saneamiento realizada en la Casa de Montes”. E non se complica nada a vida en recoller os argumentos, como restando importancia ás queixas dos veciños e veciñas.

E que pasou coas contas do pasado 2010 e do que levamos de 2011? En que condicións se “aprobou” ese balance económico? Pois dun xeito nada serio, como cabía esperar. De maneira que un non sabe, ao saír de aí, cal foi o resultado da votación, tendo en conta que non se produciu ningunha votación como tal, no sentido estricto da palabra votación. Nesta ocasión non houbo brazos erguidos a favor, nin brazos erguidos en contra… Escoitábanse murmurios entre o público, aparentemente ningunha voz discrepante… O presidente dáballe indicacións ao secretario en función do que interpretaba cruzando a mirada con determinadas persoas do público. Está cantado que, se na acta de 2009 as contas se aprobaron -segundo a directiva- por unha “maioría” que só eles viron, na acta da asemblea desde 31 de xullo vai poñer que foron aprobadas por unanimidade. En que parte desa acta vai figurar o número de comuneiros e comuneiras que asistiron á asemblea? Que cabería entender por “unanimidade” ou por “maioría” se en ningures se especifica cantas persoas poden votar á marxe do número de asistentes? Ou o que conta é facer bulto para que semelle que os acordos teñen unha aparente lexitimidade?

Hai outras maneiras de proceder con máis honestidade, favorecendo a transparencia e actuando conforme ao regramento. Se hai convocada unha asemblea para informar do balance de xestión económica, que menos que facer un informe detallado de TODOS os gastos, posto que a xunta rectora ten a OBRIGA de molestarse UNHA VEZ AO ANO en facilitarlles aos comuneiros e comuneiras esa información. Hai paredes ben amplas no salón de actos. Que menos que imprimir un informe con copias de todas as facturas pagadas, de todos os recibos de cobro, de todos os xustificantes. En cambio, o que atopan os veciños e veciñas ao chegar ao salón de actos antes do comezo da asemblea é un simple folio fotocopiado polas dúas caras con un saldo a favor en 2009 de 22.786 euros, un resume de gastos con 19 puntos que suman 88.381 euros, un resume de ingresos que suma 88.068,53 euros (nos que destaca unha providencial cantidade de 43.349,32 euros procedentes da Xunta en concepto duns terreos expropiados) para que o saldo, a data do 26 de xullo de 2011 sexa de 22.473,90 euros. “Estamos a pre”, dixo o presidente. E quedou tan pancho.

Chegou a haber un furado de números vermellos que ascendeu a 65.594,63 euros entre 2010 e 2011, pero como chegaron mamá Xunta e papá Construcciones San José con 53.969,32 euros entre os dous, xa está, non pasou nada. Pelillos a la mar.

E se queremos saber canto custaron os carteis sinalizadores que instalaron a finais de xullo no monte Pituco? Ou que empresa os fixo? No resume non figura ese gasto por ningures. A cal dos proveedores lle correspondeu ese cobro? Para que preguntar, se a resposta, como en 2009 ía ser algo así: “Se alguén quere verificar algún dato, que se me dea aviso para vir noutro momento e amosar os libros”. Por que teñen os comuneiros que perder tempo outro día, cando o señor presidente por suposto, teña a ben, para amosar algo que debería estar exposto publicamente, como corresponde nunha asemblea de presentación de contas e saldos?

E quen elaborou este balance económico? O tesoureiro? Non, o presidente. Case de chiripa, os comuneiros entéranse -outros xa o sabían- de que o tesoureiro da xunta rectora presentara a demisión antes de decembro do ano 2010. O asunto e as razóns do abandono dese cargo tan trascendente non figuraba na orde do día nin o presidente fixo ademán, de motu propio, en toda a asemblea, de facer esa observación. Tivo que ser o propio ex-tesoureiro quen, no apartado de rogos e preguntas, ergueu a voz dende o sitio que ocupaba entre o público para dicir: “E non ides contar que presentei a demisión e os motivos?”. O presidente pega un chimpo na silla: “Perdoa, tes toda a razón do mundo” e, acto seguido, indícalle ao secretario que recolla na acta que “antes de comezar a asemblea” faga constar a demisión do tesoureiro “POR NON ESTAR DE ACORDO COAS CONTAS DO BAR”. O ex-tesoureiro indica que houbo máis motivos e o presidente retruca que “bueno, pero que eso foi o que el puxo na carta”. E cando unha comuneira pregunta quen exercera como tesoureiro, o presidente contesta que el mesmo se atribuira esa función.

E así están as cousas de turbias. En dúas actas, dúas dimisións: a secretaria “por motivos personais” e a do tesoureiro “por non estar de acordo coas contas do bar”. E sobre este último, que a todas luces é un tema ben serio, ningunha explicación máis.

Fonte orixinal: MontePituco