Cando accedín ao cargo de secretario había pendente de execución un acordo entre a Comunidade de Montes e os gandeiros, polo cal a Xunta de Galicia tiña que facernos unha serie de traballos no monte.
Un acordo consistían en facelo peche gandeiro e habilitalos pasos canadenses oportunos para evitar a entrada de animais ás zonas excluídas para o pastoreo, ás novas plantacións e que baixasen ás propiedades e ás estradas ou pistas.
O 20 de maio de 2006 preto do pozo contra-incendios da Cova dos Lobos, tomei estas fotos. Esta pista en concreto é a máis usada por todo mundo para baixar das aldeas de Cures a Nebra.
O 29 de novembro de 2007 aínda que o entorno pareza que non teña nada que ver coas fotos anteriores, desgraciadamente esta sacada dende o mesmo punto de referencia. Así foi como me atopei coa sorpresa de que o paso desapareceu, quedando eses ferranchos ao aire, co perigo de que se alguén circula de noite e non os ve, poida ter un serio contratempo.
Supoño que todos saben que se alguén sofre un fatal accidente, a responsable civil subsidiaria sería a Comunidade. No peor dos casos e se esta non tivese os suficientes fondos para cubrir esa posible responsabilidade, a Xustiza iría sobre nós, os comuneiros e comuneiras, xa que o monte é inembargable. Explico todo isto, porque o presidente cando advirto disto, atrevese a dicir que non é verdade.
Na Asemblea Xeral celebrada o 13 de decembro de 2007, ademais de informar disto na asemblea e pedir un informe, transcorridos os 15 días de rigor para contestarme non se me entregou nada. O curioso é que o presidente segundo me comentou xa o sabía, pero á vista esta que tampouco fixo nada para arranxalo problema.
O 7 de marzo de 2008 volvo a pasar pola zona e alí segue latente o perigo tal é como se pode comproba na foto.
O 26 de marzo noutro dos meus recorridos habituais polo monte,encontreime con esta manada de cabalos pastando na Cova dos Lobos, zona como se sabe excluída para o pastoreo. É de supoñer que por algún sitio tiveron que eludilo peche, ben polos pasos ou por algunha zona do aramio. Non era a primeira vez que me encontro con eles, nin a última, o que pasa é que non sempre levo comigo a cámara.
Pregúntome de que vale gastar centos de miles de euros en facelos peches gandeiros e plantacións, se despois os animais campan as súas anchas como antes?
Un acordo consistían en facelo peche gandeiro e habilitalos pasos canadenses oportunos para evitar a entrada de animais ás zonas excluídas para o pastoreo, ás novas plantacións e que baixasen ás propiedades e ás estradas ou pistas.
O 20 de maio de 2006 preto do pozo contra-incendios da Cova dos Lobos, tomei estas fotos. Esta pista en concreto é a máis usada por todo mundo para baixar das aldeas de Cures a Nebra.
O 29 de novembro de 2007 aínda que o entorno pareza que non teña nada que ver coas fotos anteriores, desgraciadamente esta sacada dende o mesmo punto de referencia. Así foi como me atopei coa sorpresa de que o paso desapareceu, quedando eses ferranchos ao aire, co perigo de que se alguén circula de noite e non os ve, poida ter un serio contratempo.
Supoño que todos saben que se alguén sofre un fatal accidente, a responsable civil subsidiaria sería a Comunidade. No peor dos casos e se esta non tivese os suficientes fondos para cubrir esa posible responsabilidade, a Xustiza iría sobre nós, os comuneiros e comuneiras, xa que o monte é inembargable. Explico todo isto, porque o presidente cando advirto disto, atrevese a dicir que non é verdade.
Na Asemblea Xeral celebrada o 13 de decembro de 2007, ademais de informar disto na asemblea e pedir un informe, transcorridos os 15 días de rigor para contestarme non se me entregou nada. O curioso é que o presidente segundo me comentou xa o sabía, pero á vista esta que tampouco fixo nada para arranxalo problema.
O 7 de marzo de 2008 volvo a pasar pola zona e alí segue latente o perigo tal é como se pode comproba na foto.
O 26 de marzo noutro dos meus recorridos habituais polo monte,encontreime con esta manada de cabalos pastando na Cova dos Lobos, zona como se sabe excluída para o pastoreo. É de supoñer que por algún sitio tiveron que eludilo peche, ben polos pasos ou por algunha zona do aramio. Non era a primeira vez que me encontro con eles, nin a última, o que pasa é que non sempre levo comigo a cámara.
Pregúntome de que vale gastar centos de miles de euros en facelos peches gandeiros e plantacións, se despois os animais campan as súas anchas como antes?
No hay comentarios:
Publicar un comentario