martes, 28 de enero de 2014

Se non queda todo en papel mollado, pode ser unha boa opción

Ollando o que pasa na nosa Comunidade, comezando con que o presidente? ocupa ilegalmente o cargo e que leva desde finais da primavera sen convocar ningunha asemblea, esta máis que visto que o primeiro que precisamos é Democracia. As Ditaduras son moi prexudiciais practíquea xente apolítica, da dereita, da esquerda, comunistas ou nacionalistas, como é o noso caso.

Cada día os comuneiros están, máis que cheos do que está acontecendo e aínda que a maioría non teñan a miña facilidade para expresarse neste mundo sen fronteiras, non fai falla máis que achegarse a algunha reunión para decatarse. Isto púideno comprobar unha vez máis o domingo.

La Voz de Galicia: Un estudo avala a rendibilidade da xestión comunal do monte

O traballo, realizado pola Fundación Barrié, sostén que é posible xerar amplos beneficios e postos de traballo seguindo dez pautas

O próximo verán volverá arder Galicia é o título dun estudo elaborado de xeito altruísta por 50 bolseiros da Fundación Barrié, coa axuda da consultora internacional The Boston Consulting Group, que defende a rendibilidade económica do monte galego en xeral e do barbancés en particular. Este traballo, que en termos xerais sostén que tras un investimento de 485 millóns de euros é posible xerar unha ganancia de 2.700 e a creación de 21.000 postos de traballo en Galicia, divídese en dez pautas. Unha delas, que se axusta ao escenario do monte en Barbanza, solicita que os comuneiros teñan maior liberdade para xestionar de forma directa o chan, e anima á Xunta a que reduza o control sobre eles.

Este traballo, que foi entregado ao presidente autonómico, Alberto Núñez Feijoo, para que o utilice como guía para idear unha nova política forestal, defende tamén a promoción do asociacionismo entre propietarios particulares para erradicar o minifundismo a través de cooperativas ou sociedades limitadas. Tamén avoga por incentivar fiscalmente tanto a particulares como a comuneiros, para «que non fagan a guerra pola súa conta» con descontos no IRPF para os proxectos que impliquen investimentos neste espazo rural. Igualmente aposta por establecer un procedemento de declaración de abandono, para o que recomenda aos donos de terreos que non os coiden, que se asocien ou os aluguen a través do banco de terra da Xunta. No caso de que non fagan nada, subiríaselles o IBI por estar en desuso.

Promocionar produtos como castañas, cogomelos ou outros froitos, ademais de fomentar o gando, como en Porto do Son, son outras recomendacións. Aquí sería necesario formar previamente aos produtores. A certificación de máis metros de monte tamén se antolla prioritaria, xa que dentro duns anos só poderase vender madeira que teña ese selo oficial. Neste aspecto a Xunta ten que sumarse, xa que o seu monte certificado é minoritario, segundo este traballo.

Encamiñar a venda de madeira en lonxas, como nos países nórdicos, para estabilizar os prezos é outra pauta. Igual que fomentar o uso de biomasa desde as Administracións para, por exemplo, quentar edificios públicos. Isto implicaría a substitución das caldeiras de gasoil, que son máis contaminantes. Aglutinar o talento galego deste sector para que traballe conxuntamente nun órgano consultivo tamén resulta prioritario para os bolseiros da Fundación Barrié.

Alberte Piñeiro: «Este decálogo produciría os primeiros resultados en cinco anos»

-E na serra do Barbanza, en comparación con outras redondas de Galicia, ¿está ben o mal enfocado o sector forestal?

-A folla de ruta para o monte no Barbanza está ben enfocada dende hai moito tempo. A organización da gandería extensiva no monte é condición sine qua non para a redución do principal problema que son os incendios forestais. Con isto resolto os pasos para que os montes da redonda se convertan nun referente son sinxelos. Temos o recurso e a vontade das comunidades de montes para situar a serra como referencia nos usos sociais, medioambientais e produtores do monte.
Remítome ao que dixen arriba e digo máis un funcionario non pode falar nin actuar en nome da nosa Comunidade. Así foi o que pasou co noso agro. Recursos si que temos, mais o que me estraña e que coñeza a nosa vontade, se nós mesmos a descoñecemos.

Plan Galego de Desenvolvemento Rural: papel mollado

No hay comentarios: